Lęgi
Rozmnażanie kanarków
W hodowli kanarków stosuje się trzy podstawowe metody rozmnażania. Każda z nich ma
swoje zalety i wady. Dla początkujących hodowców najodpowiedniejsze jest rozmnażanie kanarków w parach, gdy samiec i samica przebywają razem w dużej klatce przez cały okres lęgów. Hodowcy, którzy chcą uzyskać jak najwięcej potomstwa od wybranych samców, postępują inaczej. Umieszczają samiczki w osobnych klatkach lęgowych zaopatrzonych w koszyczki gniazdowe i wpuszczają do nich określonego samca tylko w celu zapłodnienia jaj. Samiec może być wpuszczany codziennie rano mniej więcej na godzinę, kolejno do 2—3 samic, co wystarcza do zapłodnienia ich jaj. Wizyty samca rozpoczyna się wtedy, gdy samiczki zaczynają budować gniazda, a kończy — gdy zniosą po 2—3 jaja. Potem samiczki wysiadują jaja same i one opiekują się pisklętami. Opisane postępowanie jest dobre tylko w przypadku bardzo energicznych i wcześniej sprawdzonych samców. Można także umieszczać samca z pierwszą samicą aż ta zniesie wymagane 2—3 jaja i potem przenosić go do następnych. Taka metoda daje lepszą gwarancję zapłodnienia jaj i mniej męczy samca. Wariantem tej metody jest stosowanie klatek z trzema przegródkami — środkowa dla samca i dwoma bocznymi dla samic. W takim wypadku samczyk jest wpuszczany kolejno do sąsiadujących z nim samiczek. Dzięki temu samiczki maja więcej czasu na bliższe zapoznanie się z ojcem ich przyszłych dzieci. Niektórzy hodowcy stosują także rozmnażanie grupowe. W jednej klatce umieszczają 3—4 samice u jednego samca. Potrzebna jest więc duża klatka. Metoda ta powoduje liczne bójki wśród samic i straty w lęgach. Jest jednak wygodna dla hodowcy. Najbardziej naturalna metoda rozmnażania kanarków jest łączenie par na cały sezon łęgowy. Takie postępowanie pozwala także obserwować życie rodzinne kanarków, co dla początkujących hodowców jest bardzo ważne. W dalszej części omawiane będzie tylko rozmnażanie kanarków w parach.
Dobór par hodowlanych
Właściwy wybór ptaków do lęgów bywa kluczem do sukcesu hodowcy. Należy przede wszystkim uwzględnić wymagania stawiane poszczególnym rasom i nie łączyć ze sobą ptaków np. o takim samym typie upierzenia (intensywnym lub nieintensywnym), dwóch ptaków czubatych czy albinotycznych, a w przypadku lizardów — ptaków o dużych „płytkach”. Ptaki przeznaczone do rozmnażania powinny być silne i zdrowe. Zbyt otłuszczone samiczki mogą mieć kłopoty ze zniesieniem jaj. Bardzo rozsądne jest łączenie młodego ptaka ze starszym, doświadczonym w sprawowaniu opieki rodzicielskiej. Ptaki słabe i kalekie nie powinny być rozmnażane. W hodowli amatorskiej należy także unikać łączenia ze sobą ptaków blisko spokrewnionych, chociaż takie kojarzenie par bywa czasem stosowane w przypadku kanarków śpiewających i niektórych kolorowych. Samce przeznaczone do rozmnażania powinny intensywnie śpiewać, a samiczki interesować się koszyczkiem gniazdowym i materiałem na gniazdo. Ważne jest także uważne obserwowanie świeżo połączonych par, gdyż nawet u kanarów zdarzają się przypadki wzajemnych antypatii, a nawet agresji.
Budowa gniazda
Kanarki budują gniazda otwarte, tzn. nie ukryte w dziuplach lub skrzynkach lęgowych. Podstawą gniazda powinien być koszyczek o średnicy 10—12 cm upleciony z drutu lub wikliny. Niektórzy hodowcy stosują także płaskie skrzyneczki z drewna. Takie podstawy gniazdowe powinny mieć wymiary dna 10 x 10 cm i wysokość około 6 cm. Podstawy gniazdowe powinny być tak umieszczona aby ptaki mogły łatwo do nich wchodzić z sąsiadujących z nimi żerdek. Gniazdo kanarków powinno być nie wyżej niż około 15 cm od sufitu klatki, przy jej tylnej ścianie. Przy rozmnażaniu kanarków w parach najbardziej praktyczne są klatki typu skrzynkowego, wykonane ze sklejki, tylko z przednią ścianą ażurową, wykonaną z drutu. Klatki powinny mieć co najmniej następujące wymiary długość 80 cm, szerokość 50 cm, wysokość 60 cm. W takich klatkach podstawę gniazdową zawiesza się przy tylnej ścianie, w jednym z górnych rogów, zachowując odstęp 15 cm od sufitu. Koszyczki z drutu powinny być zaopatrzone w filcowe wkłady, pasujące wymiarami do podstawy gniazda. Dopiero na takim filcowym podkładzie kanarki powinny budować gniazdo. Do wysłania gniazda dostarczamy szarpi, włókien sizalowych, mchu, sierści, skrawków papieru i tkaniny bawełnianej. Nie stosujemy włóczki i waty, gdyż dość często zdarza się zapętlenie ich włókien na nogach kanarków, co powoduje stany zapalne i może być przyczyną poważnych dolegliwości. Budulec na gniazdo powinien być dostarczony w nadmiarze, aby samiczka mogła sama wybrać odpowiadający jej materiał. W trakcie budowy gniazda samiczka przesiaduje na jego podstawie, a samiec dostarcza jej budulca. Rano pilnie pracują razem. Budowa gniazda trwa zwykle kilka dni. Czasem jeszcze przed jego ukończeniem pojawia się pierwsze jajo.
Składanie jaj
Kanarki składają jaja wczesnym rankiem w odstępach jednodniowych. Wysiadywanie rozpoczyna się na ogól po złożeniu trzeciego lub czwartego jaja, a czasem już od złożenia pierwszego jaja. Pisklęta z później złożonych jaj później się wykluwają i są mniejsze od rodzeństwa. Zwykle te różnice nie są duże. Niektórzy hodowcy zabierają samiczkom kolejno składane jaja i podkładają im jaja z modeliny. W tym czasie prawdziwe jaja przechowują w pudełku z watą, aż samiczka zniesie wszystkie. Wówczas oddają jej prawdziwe jaja, a modelinowe zabierają. Dzięki temu wszystkie pisklęta wykluwają się razem i unika się niebezpieczeństwa rozbicia pierwszych jaj w niegotowym jeszcze gnieździe. W czasie składania jaj w pomieszczeniach musi być spokój. Trzeba też unikać zmian temperatury powietrza. Bardzo niebezpieczne są przeciągi i spadki temperatury poniżej 18°C. Gdy samiczka rozpocznie wysiadywanie przestajemy podawać parze mieszankę jajeczną i biszkopt.
Wysiadywanie
Inkubacja jaj u kanarków jest obowiązkiem samic, chociaż niektóre samce bardzo chętnie je zastopują w czasie gdy te robią przerwę na posiłek. W czasie wysiadywania szczególnie unikamy zbędnego niepokojenia ptaków. Można nawet zaniechać sprzątania klatek. Bardzo ważne jest zapewnienie wysiadującym kanarkom choćby słabego oświetlenia pokoju z klatkami w nocy. Dzięki temu samiczki będą mogły zawsze trafić do swych gniazd, nawet gdy coś je spłoszy lub gdy przez nieuwagę zgasimy światło w pokoju z ptakami pod nieobecność samicy w gnieździe. Wysiadywanie jaj u kanarków trwa 13—14 dni, w zależności od ilości jaj i temperatury panującej w pomieszczeniach z ptakami.
Wychów piskląt
Pisklęta kanarków przychodzą na świat niemal gołe i ślepe. Wymagają troskliwej opieki rodziców, a w pierwszych dniach życia stałego ogrzewania. Samiczka karmi je, podając nadtrawiony pokarm wprost do dziobków, usuwa z gniazda ich odchody i w pierwszych dniach życia piskląt prawie nie opuszcza gniazda. W tym czasie jest karmiona przez samca. Dopiero po kilku dniach także samiec zaczyna karmić swoje potomstwo. Od pierwszego dnia życia piskląt znów powinien pojawić się w klatce pokarm jajeczny. Najpierw podajemy niewielkie jego ilości, zmieniając porcje 2- 3 razy dziennie. Od piątego dnia życia piskląt dostarczamy rodzicom oprócz mieszanki jajecznej, dwa razy dziennie zmienianej, także świeżych zielonek, na początku w niewielkiej ilości. Uzupełnieniem diety powinien być skiełkowany rzepik i dodatki mineralno-witaminowe. Zwykłej mieszanki ziaren nie powinno nigdy brakować, aby ptaki mogły swobodnie poszukiwać w niej smakołyków dla swych dzieci. W klatce z pisklętami musi być zawieszona sepia, która będzie źródłem wapnia dla intensywnie rozwijającego się kośćca piskląt. W wieku 7 dni pisklęta mogą być zaobrączkowane. Później ich nogi będą zbyt duże i założenie obrączek będzie bardzo trudne. Po 14 dniach pisklęta opuszczają gniazdo. W tym czasie staramy się zadbać o szczególną czystość w klatce i usuwamy na kilka dni naczynia z woda przeznaczoną do kąpieli. Wieczorem, w dniu gdy pisklęta opuszczą pierwszy raz swoje gniazdo, sprawdzamy, czy wszystkie wróciły na noc do gniazda. W razie konieczności zostawiamy im oświetlenie na dłużej niż zwykle.
Usamodzielnianie się młodych
Po wylocie piskląt obowiązek ich karmienia spoczywa głównie na samcu. Samiczka w tym czasie zaczyna przygotowania do nowego lęgu i intensywnie odbudowuje swą kondycję. Młode kanarki powinny przebywać z rodzicami co najmniej 2, a jeszcze lepiej 3 tygodnie. Można je oddzielić, gdy będą samodzielnie jadły nie tylko mieszankę jajeczną, ale także ziarno. W tym czasie na dno klatki wstawiamy płaskie naczynie z ziarnem, aby młode mogły łatwo w nim przebierać. Sygnały do oddzielenia młodych mogą być różne. Jednym z nich jest złożenie jaj przez samiczkę. Innym — oznaki agresji w stosunku do dzieci ze strony ojca. Jeżeli nie dostarczymy samicy odpowiedniej ilości materiału do budowy gniazda, to może ona skubać swe potomstwo. Młode kanarki przeszkadzają jej w wysiadywaniu, gdyż ciągle starają się nocować w gnieździe. Można temu zapobiec przez zawieszenie w klatce dodatkowego gniazda. Po oddzieleniu młodych od rodziców uważnie je obserwujemy. Zwracamy uwagę, czy zjadają podawany im pokarm i czy nie są osowiałe. W razie potrzeby można do nich na godzinę wpuścić ojca, który może je jeszcze dokarmić. Bardzo dobrze, jeśli młode ptaki mogą być wpuszczone do dużej klatki razem ze starszymi ptakami z innych lęgów. Mogą się od nich dużo uczyć.
Nauka śpiewu
Po skończonym pierzeniu, pod koniec lata, młode samce powinny być umieszczone pojedynczo w osobnych klatkach. Nauka śpiewu kanarków śpiewających to trudna sztuka, gdyż samce muszą na wystawie zaśpiewać prawie jak na komendę. Początkujący hodowcy mogą się nauczyć tajników tej sztuki od bardziej doświadczonych kolegów. W nauce śpiewu bardzo ważny jest ptak nauczyciel. Powinien on być dobrym śpiewakiem, a jego klatka powinna stać naprzeciwko klatek młodych kanarków. Można także stosować kasety z nagraniami śpiewu kanarków. Doświadczeni hodowcy dbają o to, aby młode kanarki nie słyszały wadliwego śpiewu i nieudolnych uczniów umieszczają z dala od reszty wokalistów, najlepiej w osobnym pokoju. Młode kanarki najłatwiej uczą się śpiewu od swoich ojców i warto, aby to oni byli ich nauczycielami.
informacje skopiowane ze strony : mojekanarki.pl/legi-kanarkow/
